سدیم کلرید

(به انگلیسی: Sodium Chloride) که در فارسی به آن نمک گفته می‌شود و فرمول شیمیایی آن NaCl است، یک ترکیب یونی است که از نسبت‌های معادل سدیم و کلر تشکیل شده است. سدیم کلرید ترکیب اصلی تشکیل‌دهنده نمک طعام است و بخش اعظم شوری آب اقیانوس‌ها نیز به‌دلیل این ترکیب است. در بلور نمک خوراکی، هر یون مثبت (Na) توسط شش یون منفی (Cl) احاطه شده است. نمک طعام اغلب به عنوان چاشنی و طعم‌دهنده از قرن‌ها پیش در آشپزی و تولید مواد غذایی به کار می‌رود. همچنین به دلیل تأثیر آن در جلوگیری از رشد ریزجانداران (میکروارگانیسم‌ها) در نگهداری مواد غذایی مانند تهیه رب و ترشی یا ماهی و گوشت نمک سود مصرف شده است. این ماده سفیدرنگ در صنعت نیز کاربردهایی دارد. منبع اصلی تهیه سدیم کلرید معادن نمک می‌باشند، ولی از آب‌های شور (دریا ها و دریاچه های آب شور) نیز قابل استحصال است. سدیم کلرید، یک ترکیب یونی است که از واکنش بین فلز سدیم(۱۱Na) و گاز کلر(۱۷Cl) به‌دست می‌آید. این واکنش همراه با تولید گرما و نور انجام می‌گیرد. در طی این واکنش یک الکترون از اتم‌های سدیم به اتم‌های کلر منتقل می‌شود و هر دو به آرایش هشت‌تایی می‌رسند. در این فرایند سدیم به کاتیون سدیم و کلر به آنیون کلرید تبدیل می‌شود. گرچه باید گفت که انتقال الکترون بین سدیم و کلر با توجه به آزمایش‌های صورت گرفته به وسیلهٔ پرتوهای X کامل صورت نمی‌پذیرد و بازهم ابر الکترونی مشترک بین آنها وجود دارد. به عبارت دیگر سدیم ۱۰٫۰۵ الکترون و کلر ۱۷٫۷ الکترون در اطراف خود دارد.[۱]